آرتریت و آرتروز در سالمندان

آرتریت و آرتروز شبیه به هم هستند. هر دوی آنها بر استخوان ها ، رباط ها و مفاصل شما تأثیر می گذارد. آنها همچنین دارای بسیاری از علائم مشابه از جمله سفتی و درد مفاصل هستند. اما تفاوت این دو مهم است.

آرتریت یک اصطلاح گسترده است. از آن برای توصیف چندین بیماری که باعث التهاب در مفاصل شما می شود استفاده می شود. در برخی موارد ، التهاب می تواند بر پوست ، ماهیچه ها و اندام های شما نیز تأثیر بگذارد. به عنوان مثال می توان به آرتروز یا اوستئو آرتریت (OA) ، آرتریت روماتوئید (RA) و نقرس اشاره کرد.

آرتروز نام دیگر اوستئو آرتریت است ، یک نوع آرتریت. به گفته موسسه ملی آرتروز و بیماریهای اسکلتی و عضلانی و پوستی ، این رایج ترین نوع آرتریت است. علت آن ساییدگی و پارگی معمولی مفاصل و غضروف است. غضروف بافتی لغزنده است که انتهای استخوان های شما را می پوشاند و به حرکت مفاصل کمک می کند. با گذشت زمان ، غضروف شما می تواند خراب شود و حتی ممکن است به طور کامل ناپدید شود. این منجر به تماس استخوان با استخوان در مفاصل شما می شود و باعث درد ، سفتی و گاهی تورم می شود.

آرتروز می تواند هر مفصل بدن شما را تحت تأثیر قرار دهد. به احتمال زیاد بر مفاصل دست ، گردن ، زانو و باسن شما تأثیر می گذارد. خطر ابتلا به آن با افزایش سن افزایش می یابد.

انواع آرتریت

بیش از 100 نوع آرتریت وجود دارد. به طور کلی، آرتریت را می توان به دسته های زیر تقسیم کرد:

آرتریت التهابی

التهاب بخشی طبیعی از روند بهبودی بدن است. این منبع قابل اعتماد به عنوان دفاعی در برابر ویروس ها و باکتری ها یا به عنوان پاسخی به آسیب هایی مانند سوختگی رخ می دهد. با این حال، با آرتریت التهابی، التهاب بدون دلیل ظاهری در افراد رخ می دهد.

آرتریت التهابی با التهاب مضری مشخص می شود که به عنوان یک واکنش طبیعی به آسیب یا عفونت رخ نمی دهد. این نوع التهاب مفید نیست و در عوض باعث آسیب به مفاصل آسیب دیده و در نتیجه درد، سفتی و تورم می شود.

آرتریت التهابی می تواند چندین مفاصل را تحت تاثیر قرار دهد و التهاب می تواند به سطح مفاصل و همچنین استخوان زیرین آسیب برساند.

نمونه هایی از آرتریت التهابی عبارتند از:

1. RA
2. آرتریت واکنشی
3. اسپوندیلیت آنکیلوزان
4. آرتریت پسوریاتیک

آرتریت دژنراتیو یا مکانیکی

آرتریت دژنراتیو یا مکانیکی به گروهی از شرایط اطلاق می شود که عمدتاً شامل آسیب به غضروفی است که انتهای استخوان ها را می پوشاند.

وظیفه اصلی غضروف صاف و لغزنده ،کمک به سر خوردن مفاصل و حرکت نرم آن است. این نوع آرتریت باعث نازک شدن و خشن شدن غضروف می شود.

برای جبران از دست دادن غضروف و تغییرات در عملکرد مفصل، بدن شروع به بازسازی استخوان در تلاش برای بازگرداندن ثبات می کند. این می تواند باعث رشد استخوان های نامطلوب به نام استئوفیت شود. مفصل ممکن است بدشکل شود. این عارضه معمولاً منبع معتبری به نام استئوآرتریت است.

آرتروز همچنین می تواند ناشی از آسیب قبلی به مفصل مانند شکستگی یا التهاب قبلی در مفصل باشد.

بیماری بافت همبند (CTD)

بافت های همبند دیگر بافت ها و اندام های بدن را پشتیبانی می کنند، به یکدیگر متصل می شوند یا از هم جدا می شوند. آنها شامل تاندون ها، رباط ها و غضروف هستند.

CTD شامل درد و التهاب مفاصل است. التهاب ممکن است در سایر بافت ها از جمله پوست، ماهیچه ها، ریه ها و کلیه ها نیز رخ دهد. این می تواند علاوه بر مفاصل دردناک، علائم مختلفی را به همراه داشته باشد و ممکن است نیاز به مشاوره با تعدادی متخصص مختلف داشته باشد.

نمونه هایی از CTD عبارتند از:

1. SLE یا لوپوس
2. اسکلرودرمی یا اسکلروز سیستمیک
3. درماتومیوزیت
4. شوگرن

آرتریت عفونی

1. یک باکتری، ویروس یا قارچی که وارد مفصل می شود گاهی اوقات می تواند باعث التهاب شود.
2. ارگانیسم هایی که می توانند مفاصل را آلوده کنند عبارتند از:
3. سالمونلا و شیگلا که از طریق مسمومیت غذایی یا آلودگی پخش می شوند
4. کلامیدیا و سوزاک، که بیماری های مقاربتی هستند (STD)
5. هپاتیت C، که یک عفونت خون به خون است که ممکن است از طریق سوزن های مشترک یا تزریق خون منتقل شود.

پزشک می تواند عفونت مفصل را با آنتی بیوتیک یا سایر داروهای ضد میکروبی درمان کند. با این حال، آرتریت گاهی اوقات می تواند مزمن شود و اگر عفونت برای مدتی ادامه داشته باشد، آسیب مفاصل ممکن است غیر قابل برگشت باشد.

آرتریت متابولیک

اسید اوریک یک ماده شیمیایی است که وقتی بدن موادی به نام پورین را تجزیه می کند ایجاد می شود. پورین ها در سلول های انسان و چندین غذا یافت می شوند.

بیشتر اسید اوریک در خون حل می شود و به کلیه ها می رود. از آنجا با ادرار از بدن خارج می شود. برخی از افراد سطح اسید اوریک بالایی دارند زیرا یا به طور طبیعی بیش از نیاز خود تولید می کنند یا بدن آنها نمی تواند به سرعت اسید اوریک را پاک کند.

اسید اوریک در برخی افراد جمع می‌شود و کریستال‌های سوزنی‌مانندی را در مفصل تشکیل می‌دهد که منجر به بروز ناگهانی درد شدید مفاصل یا حمله نقرس می‌شود.

نقرس می تواند در دوره های مختلف ظاهر شود یا از بین برود یا اگر سطح اسید اوریک کاهش نیابد، مزمن شود.

معمولاً یک مفصل یا تعداد کمی از مفاصل مانند شست پا و دست ها را درگیر می کند. معمولاً اندام ها را درگیر می کند. یک نظریه این است که کریستال های اسید اوریک در مفاصل سردتر و دور از گرمای اصلی بدن تشکیل می شوند.

برخی از انواع رایج‌تر آرتریت در زیر مورد بحث قرار گرفته‌اند.

آرتریت دوران کودکی

این می تواند به تعدادی از انواع آرتریت اشاره داشته باشد. آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان (JIA)، همچنین به عنوان آرتریت روماتوئید نوجوانان (JRA) شناخته می شود، شایع ترین نوع منبع مورد اعتماد است.

آرتریت در دوران کودکی می تواند باعث آسیب دائمی به مفاصل شود و هیچ درمانی وجود ندارد. با این حال، بهبودی ممکن است، در این مدت بیماری غیر فعال باقی می ماند.

ممکن است به دلیل مشکلات سیستم ایمنی باشد.

آرتریت سپتیک

آرتریت سپتیک التهاب مفصلی است که در نتیجه عفونت باکتریایی یا قارچی ایجاد می شود.

معمولاً زانو و لگن را درگیر می کند. معمولاً در هر 100000 نفر ، 2 تا 6 نفر را تحت تأثیر قرار می دهد.

ممکن است زمانی که باکتری ها یا سایر میکروارگانیسم های بیماری زا از طریق خون به مفصل گسترش می یابند، یا زمانی که مفصل به طور مستقیم به یک میکروارگانیسم از طریق جراحت یا جراحی آلوده می شود، ایجاد شود.

باکتری هایی مانند استافیلوکوک، استرپتوکوک یا نایسریا گونوره باعث بیشتر موارد آرتریت سپتیک حاد می شوند.

ارگانیسم هایی مانند مایکوباکتریوم توبرکلوزیس و کاندیدا آلبیکنس باعث آرتریت سپتیک مزمن می شوند. این کمتر از آرتریت سپتیک حاد است.

شرایط زیر خطر ابتلا به آرتریت سپتیک را افزایش می دهد:

1. بیماری یا آسیب مفصلی موجود.
2. ایمپلنت های مفصل مصنوعی.
3. عفونت باکتریایی در سایر نقاط بدن.
4. وجود باکتری در خون.
5. بیماری یا بیماری مزمن (مانند دیابت، RA، و بیماری سلول داسی شکل).
6. مصرف داخل وریدی (IV) یا تزریقی.
7. داروهایی که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند.
8. آسیب اخیر مفصل.
9. آرتروسکوپی مفاصل اخیر یا جراحی های دیگر.
10. شرایطی مانند HIV که ایمنی را تضعیف می کند.
11. دیابت.
12. سن بالاتر.

آرتریت سپتیک یک اورژانس روماتولوژیک است. زیرا می تواند منجر به تخریب سریع مفصل شود. می تواند کشنده باشد.

علائم آرتریت

علائم آرتریت که ظاهر می شوند و نحوه ظاهر شدن آنها بسته به نوع آن بسیار متفاوت است.

آنها می توانند به تدریج یا ناگهانی رشد کنند. از آنجایی که آرتریت اغلب یک بیماری مزمن است، علائم ممکن است ظاهر شوند و از بین بروند، یا در طول زمان باقی بمانند.

با این حال، هر کسی که هر یک از چهار علامت هشدار دهنده کلیدی زیر را تجربه می کند باید به پزشک مراجعه کند.

1. درد: درد ناشی از آرتریت می تواند ثابت باشد یا ممکن است بیاید و برود. ممکن است فقط یک قسمت را تحت تاثیر قرار دهد یا در بسیاری از قسمت های بدن احساس شود.
2. تورم: در برخی از انواع آرتریت، پوست روی مفصل آسیب دیده قرمز و متورم می شود و در لمس احساس گرما می کند.
3. سفتی: سفتی یک علامت معمولی است. در برخی از انواع، این به احتمال زیاد هنگام بیدار شدن از خواب در صبح، پس از نشستن پشت میز، یا پس از نشستن طولانی مدت در ماشین است. در سایر انواع، سفتی ممکن است پس از ورزش رخ دهد یا ممکن است مداوم باشد.
4. مشکل در حرکت دادن مفصل: اگر حرکت مفصل یا بلند شدن از روی صندلی سخت یا دردناک باشد، می تواند نشان دهنده آرتروز یا مشکل مفصل دیگری باشد.

علاوه بر این علائم کلی، انواع خاصی از آرتریت ممکن است علائم منحصر به فرد خود را ایجاد کنند. به عنوان مثال، RA نوجوانان می تواند باعث مشکلات چشمی، از جمله یووئیت، iridocyclitis یا عنبیه شود.

آرتریت سپتیک اغلب باعث تب و درد مفاصل شدید می شود. در صورت پیشرفت به سپسیس می تواند به یک وضعیت اورژانسی تبدیل شود.

علل بیماری آرتریت و آرتروز

هیچ علت واحدی برای همه انواع آرتریت وجود ندارد. علت یا علل بسته به نوع یا شکل آرتریت متفاوت است.

علل احتمالی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. آسیبی که می تواند منجر به آرتریت دژنراتیو شود
2. متابولیسم غیر طبیعی، که می تواند باعث نقرس و بیماری رسوب کلسیم پیروفسفات (CPPD) شود.
3. یک وراثت ژنتیکی که می تواند منجر به ایجاد آرتروز شود
4. عفونتی مانند بیماری لایم که می تواند علائم آرتریت را ایجاد کند
5. یک اختلال عملکرد سیستم ایمنی، مانند نوعی که باعث RA و لوپوس می شود

بیشتر انواع آرتریت با ترکیبی از عوامل مرتبط هستند. با این حال، برخی از آنها هیچ دلیل آشکاری ندارند و به نظر می رسد در ظهور آنها غیرقابل پیش بینی باشد.

درمان آرتروز

هدف درمان آرتریت کنترل درد، به حداقل رساندن آسیب مفاصل و بهبود یا حفظ عملکرد و کیفیت زندگی است. طیف وسیعی از داروها و استراتژی های سبک زندگی می تواند به دستیابی به این امر کمک کند و از مفاصل در برابر آسیب بیشتر محافظت کند.

درمان دقیق بستگی به نوع آرتریتی دارد که فرد به آن مبتلا می شود. ممکن است شامل شود

مکمل های غذایی:مکمل ها به نوع آرتریت بستگی دارد. داروهای رایج مورد استفاده عبارتند از:

مسکن ها: درد را کاهش می دهند. با این حال، آنها هیچ تاثیری بر التهاب ندارند. به عنوان مثال می توان به استامینوفن (تیلنول) و ترامادول (اولترام) اشاره کرد.

داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): این داروها هم درد و هم التهاب را کاهش می دهند. NSAID ها شامل ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve) برای خرید بدون نسخه یا آنلاین هستند. برخی از NSAID ها به صورت کرم، ژل یا چسب در دسترس هستند که می توانند روی مفاصل خاصی اعمال شوند.

مواد ضد تحریک: برخی از کرم ها و پمادها حاوی منتول یا کپسایسین هستند، ماده ای که فلفل تند را تند می کند. مالیدن آنها روی پوست روی مفصل دردناک می تواند سیگنال های درد از مفصل را تعدیل کند و درد را کاهش دهد.

داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARDs): اینها برای درمان RA استفاده می شوند. DMARDها سیستم ایمنی را از حمله به مفاصل کند یا متوقف می کنند. به عنوان مثال می توان به متوترکسات (Trexall) و هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) اشاره کرد.

داروهای بیولوژیک: اینها داروهای مهندسی ژنتیکی هستند که مولکول های پروتئینی مختلفی را که در پاسخ ایمنی نقش دارند، هدف قرار می دهند. به عنوان مثال می توان به اتانرسپت (Enbrel) و اینفلیکسیماب (Remicade) اشاره کرد.

کورتیکواستروئیدها: پردنیزون و کورتیزون التهاب را کاهش می دهند و سیستم ایمنی را سرکوب می کنند.

درمان های طبیعی آرتروز

یک رژیم غذایی سالم و متعادل، همراه با ورزش مناسب و پرهیز از سیگار کشیدن و نوشیدن الکل زیاد می تواند به افراد مبتلا به آرتریت کمک کند تا سلامت کلی خود را حفظ کنند و شدت علائم را کاهش دهند.

رژیم غذایی

خوردن برخی از انواع غذا ممکن است به کاهش التهاب کمک کند.

غذاهای زیر که در رژیم غذایی مدیترانه ای یافت می شوند، می توانند بسیاری از مواد مغذی را فراهم کنند که برای سلامت مفاصل مفید هستند و می توانند به تسکین التهاب مفاصل کمک کنند.

1. ماهی
2. آجیل و دانه ها
3. میوه ها و سبزیجات
4. لوبیا
5. روغن زیتون
6. غلات کامل

از سوی دیگر، افرادی که مبتلا به آرتریت هستند باید از خوردن غذاهای فرآوری شده، غذاهای حاوی قند اضافه شده و کربوهیدرات های تصفیه شده خودداری کنند یا آن را محدود کنند. این غذاها ممکن است در واقع التهاب آرتریت را بدتر کنند.

فیزیوتراپی و ورزش جهت مقابله با آرتروز

پزشکان اغلب یک دوره فیزیوتراپی را برای کمک به بیماران مبتلا به آرتریت برای غلبه بر برخی از چالش‌ها و کاهش محدودیت‌های حرکتی توصیه می‌کنند.

اشکال فیزیوتراپی که ممکن است توصیه شود عبارتند از:

1. فیزیوتراپی: تمرینات خاص متناسب با شرایط و نیازهای فردی، گاهی اوقات با درمان های تسکین دهنده درد مانند یخ یا کیسه گرم و ماساژ ترکیب می شود.
2. کاردرمانی: توصیه های عملی در مورد مدیریت کارهای روزمره، انتخاب وسایل کمکی و تجهیزات تخصصی، محافظت از مفاصل در برابر آسیب بیشتر و مدیریت خستگی

علاوه بر این، اگرچه افراد مبتلا به آرتریت ممکن است در اولین شروع ورزش، درد کوتاه مدتی را تجربه کنند، ادامه فعالیت بدنی می تواند به طور موثر علائم طولانی مدت را کاهش دهد.

افراد مبتلا به ورم مفاصل می توانند به تنهایی یا با دوستان خود در فعالیت بدنی دوستانه مشترک شرکت کنند. از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به آرتریت شرایط دیگری مانند بیماری قلبی دارند، انتخاب فعالیت های مناسب بسیار مهم است.

فعالیت‌های بدنی دوستانه مشترک که برای بزرگسالان مبتلا به آرتریت و بیماری قلبی مناسب است عبارتند از:

1. پیاده روی
2. شنا كردن
3. دوچرخه سواري

یک متخصص مراقبت های بهداشتی می تواند به شما کمک کند تا راه هایی برای داشتن یک سبک زندگی سالم و کیفیت زندگی بهتر پیدا کنید.

مکمل های گیاهی جهت برطرف نمودن آرتروز

تعدادی از درمان های طبیعی برای انواع مختلف آرتریت پیشنهاد شده است. پژوهش

نشان داده است که برخی از مکمل های گیاهی ممکن است بتواند مقداری درد و التهاب را تسکین دهد یا به کاهش نیاز به مصرف داروهای مسکن کمک کند. این شامل:

1. پنجه شیطان
2. بوسولیا
3. بابونه
4. زردچوبه
5. زنجبیل

با این حال، هر کسی که در نظر دارد از داروهای طبیعی برای هر نوع آرتریت استفاده کند، باید ابتدا با پزشک صحبت کند.

عمل جراحی

بسته به نوع آرتریت فرد، ممکن است درمان های جراحی متفاوتی روی مفاصل آسیب دیده لازم باشد. ممکن است به درجه علائم فرد و اینکه آیا درمان های دیگر موفقیت آمیز بوده اند یا خیر بستگی دارد.

گزینه های جراحی برای آرتریت عبارتند از منبع مورد اعتماد:

1. سینووکتومی
2. تعویض کامل مفصل (TJR)
3. استئوتومی
4. همجوشی مفصل

خلاصه

بیش از 100 نوع آرتریت وجود دارد.

برخی از انواع مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس به دلیل فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی ایجاد می شوند و اندام های متعددی را تحت تاثیر قرار می دهند. انواع دیگر در اثر دژنراسیون فیزیکی در مفاصل خاص ایجاد می شود.

عوامل موثر در ایجاد آرتریت عبارتند از:

1. جراحت
2. متابولیسم غیر طبیعی
3. آرایش ژنتیکی
4. عفونت ها
5. اختلال در عملکرد سیستم ایمنی

پزشک می تواند به فرد کمک کند تا تشخیص دهد که آیا آرتریت دارد یا خیر و بهترین روش درمانی برای آن ها چیست. درمان ها می تواند شامل داروها و تغییر سبک زندگی باشد. در برخی موارد ممکن است فرد نیاز به جراحی داشته باشد.