نقص ایمنی در کودک (CVID) یک مشکل نقص ایمنی است که باعث می شود کودک دارای سطح پایین آنتی بادی و کاهش پاسخگویی به برخی از واکسن ها باشد. این امر بدن کودک را برای مبارزه با عفونت ها سخت می کند. سپس کودک با عفونت هایی که مدام عود می کنند بیمار می شود. اکثر افراد مبتلا به CVID بیمار می شوند و در بزرگسالی تشخیص داده می شوند. اما در برخی موارد، این بیماری ممکن است پس از 2 سالگی کودک، در دوران کودکی یا بلوغ آشکار شود. علائم بیماری برای هر کودک مبتلا بسیار متفاوت است. به همین دلیل است که به آن گروه متغیری از اختلالات می گویند.
چه چیزی باعث نقص ایمنی در کودک می شود؟
کارشناسان نمی دانند چه چیزی باعث CVID می شود. این اختلال باعث کاهش تعداد ایمونوگلوبولین ها (آنتی بادی ها) در کودک مبتلا می شود. ایمونوگلوبولین ها توسط بدن ساخته می شوند. آنها برای مبارزه با عفونت ها مورد نیاز هستند. در برخی موارد ممکن است بیش از یک نفر در یک خانواده تحت تاثیر قرار گیرند.
کدام کودکان در معرض خطر ابتلا به CVID هستند؟
تنها عامل خطر شناخته شده برای CVID سابقه خانوادگی این مشکل است.
علائم CVID در کودک چیست؟
هر کودک ممکن است علائم کمی متفاوت داشته باشد. علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- عفونت هایی که مدام در چشم ها، پوست، گوش ها، سینوس ها و ریه ها عود می کنند. هرچه این عفونت ها بیشتر اتفاق بیفتند، خطر ایجاد اسکار و آسیب دائمی (دائمی) به ریه ها و لوله های تنفسی بیشتر می شود.
- التهاب در مفاصل زانو، مچ پا، آرنج یا مچ دست
- مشکلات معده و روده
- افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان ها، به ویژه لنفوم
- بیماری های خود ایمنی
چگونه نقص ایمنی در کودک تشخیص داده می شود؟
تشخیص CVID اغلب بر اساس تاریخچه سلامت کامل و معاینه فیزیکی انجام می شود. علاوه بر این، ممکن است آزمایش‌های خونی متعددی برای کمک به تأیید تشخیص تجویز شود. آزمایش غلظت پایین IgG سرم برای تشخیص این مشکل سلامتی کلیدی است.
CVID در کودک چگونه درمان می شود؟
درمان به علائم، سن و سلامت عمومی کودک شما بستگی دارد. همچنین به شدت این وضعیت بستگی دارد.
درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- ایمونوگلوبولین درمانی تزریق IV ایمونوگلوبولین (آنتی بادی) ممکن است برای کمک به تقویت سیستم ایمنی کودک و جایگزینی ایمونوگلوبولین های مورد نیاز انجام شود.
دارو. - آنتی بیوتیک ها برای درمان و پیشگیری از عفونت طبق تجویز پزشک کودک شما.
- آزمایشات معمول خون
- تخلیه وضعیتی ریه ها. اینها تمرینات یا درمان‌های ویژه‌ای برای ریه‌ها هستند که در مواردی که عفونت‌های مکرر منجر به ایجاد زخم در ریه شده است، استفاده می‌شود. درناژ وضعیتی ممکن است به عفونت های ریه و از بین بردن ترشحات کمک کند.
عوارض نقص ایمنی در کودک چیست؟
عفونت ها و نتایج آن عفونت ها، بزرگترین عارضه CVID هستند. با درمان صحیح، تعداد و شدت عفونت ها باید کاهش یابد. بزرگسالان مبتلا به CVID خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهند.
چگونه می توانم به فرزندم کمک کنم تا با CVID زندگی کند؟
CVID یک مشکل سلامتی مادام العمر است که می تواند منجر به کاهش توانایی مبارزه با عفونت ها شود. درمان های فعلی می تواند تعداد و شدت عفونت ها را کاهش دهد. اما مهم است که به کودک خود کمک کنید تا از عفونت جلوگیری کند و دست های خود را اغلب با آب و صابون بشویید. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را در بحث در مورد حضور در مدرسه و فعالیت های بعد از مدرسه وارد کنید. اکثر کودکان می توانند در تمام فعالیت ها شرکت کنند. اما زمانی که خطر عفونت بیشتر است، ممکن است نیاز به انجام برخی فعالیت‌ها نداشته باشند. همچنین مهم است که از نزدیک با متخصصی که با CVID و جدیدترین درمان ها آشنایی دارد، کار کنید.
چه زمانی باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی فرزندم تماس بگیرم و یا پرستار کودک بگیریم؟
اگر علائم کودک شما بدتر شد یا اگر کودک شما علائم جدیدی داشت، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ( مرکز نیوشه ) تماس بگیرید.
نکات کلیدی در مورد نقص ایمنی در کودکان
CVID یک مشکل نقص ایمنی است. این باعث می شود که کودک سطح آنتی بادی پایینی داشته باشد و پاسخگویی به برخی از واکسن ها کاهش یابد. این امر بدن کودک را برای مبارزه با بیماری ها سخت می کند. کودکان مبتلا به CVID عفونت هایی دارند که مدام عود می کنند. اینها می توانند چشم ها، پوست، گوش ها، سینوس ها، ریه ها، مفاصل و دستگاه گوارش را تحت تاثیر قرار دهند. مفاصل و پوست نیز اغلب تحت تأثیر التهاب و بثورات غیر عفونتی قرار می گیرند. درمان شامل درمان با ایمونوگلوبولین، داروها، آزمایش‌های معمول خون، و تخلیه وضعیتی ریه‌ها است. همچنین مهم است که به کودک خود کمک کنید تا از عفونت جلوگیری کند و دست های خود را اغلب با آب و صابون بشویید.
